Þrátt fyrir að nýgengi kórónuveirusmita í Svíþjóð sé það næsthæsta í Evrópu gengur lífið þar í landi sinn vanagang að mörgu leyti. Íslenskur stúdent sem búsettur er í Svíþjóð segir stöðuna mjög ólíka þeirri á Íslandi. Meira sé um vinsamleg tilmæli en harðar reglur og fáir noti grímu.
„Þetta er töluvert rólegra en heima á Íslandi þó smitin séu mörg,“ segir háskólaneminn Snærós Axelsdóttir.
„Ég myndi aldrei segja að það væru einhverjar alvarlegar takmarkanir hérna. Þau takmarka þetta þannig að þau eru með tilmæli um að allir haldi sig heima, spritti sig eins og þeir geta og séu með grímur í almenningssamgöngum.“
Snærós segir þó fáa fylgja reglum um grímunotkun og skýtur hún á að um 20% fólks sem ferðist með lestum Svíþjóðar noti andlitsgrímur.
„Grímuskyldan er búin að magnast með mánuðunum. Þegar ég var með grímu í lestinni í byrjun janúar var ég litin smá hornauga og fólk fór líklega að velta því fyrir sér hvort maður væri veikur. Sama má segja um það ef maður sprittaði sig mikið.“
Þá er veitingastöðum almennt lokað klukkan átta í Svíþjóð og fjöldatakmarkanir þannig að einungis fjórir mega sitja við sama borð.
Sóttvarnastofnun Evrópu heldur utan um fjölda smita í ríkjum Evrópusambandsins og Evrópska efnahagssvæðisins. Þar kemur fram að nýgengi smita á hverja 100.000 íbúa sl. 14 daga í Svíþjóð sé 747,1. Einungis er nýgengi hærra í Kýpur eða 1.221. Til samanburðar er nýgengið hér í landi 39,8.
Snærós smitaðist sjálf af Covid í októbermánuði og lentu flestir Íslendingarnir sem hún hittir reglulega í því sama.
„Eiginlega allur íslenski hópurinn sem ég þekki hérna er búinn að fá Covid þannig að við höngum mikið með hvert öðru. Þá er maður svolítið öruggur einhvern veginn. En ég held að manni væri ekkert sama ef maður væri að heimsækja ömmu sína og afa og það væru svona mörg smit í samfélaginu,“ segir Snærós.
„Það var náttúrulega alveg smá skellur að hafa fengið þetta. Við vorum kannski smá kærulaus en við vorum bara að fylgja þeim reglum sem voru til staðar, við vorum ekki að brjóta neinar reglur. Það var vissulega smá „blessing in disguise“ að fá Covid, þegar maður komst heim til sín um jólin. Ég fylltist smá samviskubiti að hafa fengið Covid en það var auðvitað ekkert sem ég gat gert, ég var að fylgja öllum reglum. Þetta var fyrir áramót, þá voru eiginlega engar reglugerðir í gangi og það var bara pakkað af fólki alls staðar,“ segir Snærós.
Að hennar sögn skiptist sænska þjóðin nokkurn veginn í tvennt í skoðunum sínum á sóttvarnaaðgerðum.
„Mörgum er alveg sama en margir vilja halda sig heima og finnst svolítið erfitt að fólk sé ekki að fylgja tilmælum.“
Snærós er á fyrsta árinu sínu í meistaranámi í umhverfisverkfræði við KTH-háskólann í Stokkhólmi.
„Það eru í raun alveg frekar þröngar reglur í skólunum. Námið er allt á netinu og það er mjög takmakað úrval af stöðum til að læra. Bókasafnið er alveg opið en annað hvert sæti og öll hópaherbergi lokuð. Þá eru stúdentabarir og nestissalir lokaðir,“ segir Snærós um stöðuna á náminu.
Af þessum sökum hafa nemarnir ekki náð að kynnast vel.
„Maður á bara ótrúlega mikið af nútímalegum pennavinum í gegnum Zoom,“ segir Snærós sem vonar að staðan fari að breytast og bjartari tímar séu fram undan, án veirunnar skæðu.