Upp úr 10. nóv­em­ber árið 1965 átti Bente Christ­i­an­sen von á sér. Hún bjó í Kaup­manna­höfn, ásamt manni sínum Henn­ing Mikk­el­sen og árs­gömlum syni þeirra hjóna, Lars. Barnið sem Bente bar undir belti var ekk­ert að flýta sér í heim­inn og það var ekki fyrr en 22. nóv­em­ber sem til tíð­inda dró. Þá skaust hann í heim­inn dreng­ur­inn sem síðar fékk nafnið Mads.

Þau Bente og Henn­ing bjuggu á Norð­ur­brú og þar var yfir­gnæf­andi meiri­hluti íbú­anna á þeim tíma lág­launa­fólk. Bente var sjúkra­liði og vann á sjúkra­húsi og Henn­ing var banka­starfs­maður sem drýgði tekj­urnar með því að aka leigu­bíl og varð síðar deild­ar­stjóri í banka. Hann lék sömu­leiðis smá­hlut­verk í nokkrum kvik­mynd­um.

Synirnir hafa síðar lýst for­eldr­unum sem dæmi­gerðu launa­fólki sem hafði í sig og á en ekki mikið umfram það framan af ævinni. Bræð­urnir voru þeir einu í sínum bekkj­ar­ár­göngum sem fóru í nám, eftir að skóla­skyld­unni lauk. Þeir hafa báðir í við­tölum nefnt að for­eldr­arnir hafi sagt að þeir yrðu von­andi „al­menni­legar mann­eskj­ur“ en ekki lagt lífs­regl­urnar að öðru leyti. „Pabbi hafði gaman af leik­list, las oft fyrir okkur og kannski kveikti það ein­hvern neista,“ sagði Mads ein­hverju sinni í við­tali.

Lars

Að loknu grunn­skóla­prófi fór Lars, eldri bróð­ir­inn, í her­inn og lauk stúd­ents­prófi að lok­inni her­skyldu. Hóf þá nám í líf­fræði en vann fyrir sér sem götu­lista­maður og lát­bragðs­leik­ari. Hann varð afhuga líf­fræð­inni en 27 ára gam­all komst hann inn í Kon­ung­lega leik­list­ar­skól­ann og útskrif­að­ist þaðan 31 árs, árið 1995. Lars er í hópi þekkt­ustu leik­ara Dana. Hann hefur leikið í fjölda kvik­mynda og sjón­varps­þáttar­aða og hlotið fjöl­margar við­ur­kenn­ing­ar, meðal ann­ars Emmy-verð­laun. Hann hefur sömu­leiðis alltaf leikið tals­vert á sviði og hlut­verkin þar orðin rúm­lega 40. „Þótt ég hafi á síð­ari árum einkum leikið í kvik­myndum og sjón­varps­þáttum lít ég frekar á mig sem sviðs­leik­ara.“

Mads

Þótt þeir bræð­ur, Lars og Mads, feti nú sömu braut­ina var upp­hafið mjög ólíkt. Mads var frá unga aldri mjög áhuga­samur um leik­fimi og ætl­aði sér að verða frjáls­í­þrótta­mað­ur. Ball­ett­inn heill­aði hann hins­vegar og hann þreytti inn­töku­próf við Ball­ett­skól­ann í Gauta­borg í Sví­þjóð. Eftir að nám­inu þar lauk starf­aði hann sem dans­ari um næstum 10 ára skeið, tók líka, á þessum árum, þátt í nokkrum söng­leikj­um. Árið 1992, þá orð­inn 27 ára, ákvað Mads að snúa baki við ball­ett­inum og læra til leik­ara, eins og það var iðu­lega kall­að.

Pus­her

Mads Mikk­el­sen lauk leik­ara­nám­inu árið 1996. „Þegar ég hafði nýlokið nám­inu bauð Nicolas Wind­ing Refn mér hlut­verk í kvik­mynd­inni Pus­her (díler­inn, fíkni­efna­sal­inn) sem hann var að und­ir­búa. Ég var miklu eldri en skóla­systkin mín og bjóst ekki við að atvinnu­til­boðin kæmu í stríðum straum­um, þannig að ég sló til. Leist líka vel á hand­rit­ið, fjár­magnið sem Nicolas hafði til umráða var mjög tak­mark­að, en ég hafði ekki áhyggjur af því.“

Þannig lýsir Mads Mikk­el­sen upp­hafi leik­ara­fer­ils­ins.

Þótt Pus­her, sem ger­ist í und­ir­heimum Kaup­manna­hafn­ar, hafi verið gerð fyrir lítið fé varð myndin mjög vin­sæl og síðar gerði Nicolas Wind­ing Refn tvær myndir til við­bót­ar, þær heita ein­fald­lega Pus­her II og Pus­her III. Mads Mikk­el­sen lék í tveimur fyrstu mynd­unum en ekki í þeirri þriðju.

Áhyggjur Mads Mikk­el­sen yfir tak­mörk­uðum atvinnu­mögu­leikum eftir að námi lauk reynd­ust áhyggju­laus­ar. Pus­her ruddi braut­ina og myndin varð líka stökk­pallur leik­stjór­ans Nicolas Wind­ing Refn.

Til­boðin streymdu inn

Vel­gengni Pus­her, og til­boðin sem fylgdu í kjöl­farið og enn er ekki lát á, varð til þess að Mads Mikk­el­sen hefur nær ein­göngu leikið í kvik­myndum og sjón­varps­þáttum síðan hann lauk námi. Í við­tölum hefur hann sagt að sum þess­ara hlut­verka hafi verið lít­il, en fyrir mann sem er að hasla sér völl skipti það ekki máli. „Ef maður kann sitt koma stærri og veiga­meiri hlut­verk með tím­an­um.“ Í pistli sem þessum er engin leið að telja upp öll þau hlut­verk sem Mads Mikk­el­sen hefur leikið á ferl­inum „sem byrj­aði svo seint“ eins og hann sjálfur orðar það.

Blinkende lygter og Rej­seholdet

Árið 2000 var kvik­myndin Blinkende lygter frum­sýnd. Höf­undur hand­rits og leik­stjóri var And­ers Thomas Jen­sen en hann er einn afkasta­mesti hand­rits­höf­undur í sögu danskra kvik­mynda. Blinkende lygter, sem fjallar í gam­an­sömum tón um fjóra smá­glæpa­menn, er ein vin­sælasta kvik­mynd sem gerð hefur verið í Dan­mörku. Þarna var Mads Mikk­el­sen í góðum félags­skap en aðrir helstu leik­arar voru Søren Pil­mark, Ulrich Thom­sen, Iben Hjej­le, Niko­lai Lie Kaas og Sofie Gråbøl. Allt leik­arar sem mikið hafa látið að sér kveða, í kvik­myndum og sjón­varps­þátt­um, og eru enn í fullu fjöri.

Á árunum 2000-2004 sýndi danska sjón­varp­ið, DR1, sam­tals 32 þætti um rann­sókn­ar­deild lög­regl­unn­ar. Þætt­irnir sem heita Rej­seholdet nutu frá upp­hafi mik­illa vin­sælda og hafa margoft verið end­ur­sýndir í danska sjón­varp­inu og þeir hafa líka notið vin­sælda langt út fyrir danska land­steina. Þarna var val­inn maður í hverju rúmi, auk Mads Mikk­el­sen margir leik­arar sem hafa allar götur síðan verið áber­andi í dönskum kvik­mynd­um, og sjón­varps­þátt­um.

Casino Royale og nú Indi­ana Jones

Þótt Mads Mikk­el­sen hafi verið orð­inn þekktur leik­ari í heima­land­inu var það fyrst árið 2005 sem hann vakti fyrir alvöru athygli erlendra kvik­mynda­leik­stjóra. Þá var honum boðið lítið hlut­verk í James Bond kvik­mynd­inni Casino Royale. Síðan hafa til­boðin streymt til hans. Í nóv­em­ber var til­kynnt að Mads Mikk­el­sen taki við hlut­verki skúrks­ins Gell­ert Grindelwald í kvik­mynd­inni Fantastic Beasts 3, eftir að fram­leið­and­inn rak Johnny Depp. Myndin er, eins og nafnið gefur til kynna, sú þriðja í röð­inni en mynd­irnar eru byggðar á hand­riti J.K. Rowl­ing, höf­und bókanna um Harry Pott­er. Mads Mikk­el­sen hefur þó ekki gleymt upp­runanum og leikið í fjöl­mörgum dönskum mynd­um, síð­ast aðal­hlut­verkið í kvik­mynd­inni Druk. Sú mynd fékk nýverið Ósk­arsverð­launin sem besta erlenda mynd­in.

Nýjasta rósin í hnappa­gat Mads Mikk­el­sen er sú frétt að hann muni leika stórt hlut­verk í nýrri Indi­ana Jones kvik­mynd (þeirri fimmtu) en tökur á henni eiga að hefj­ast í sum­ar. Áætl­aður frum­sýn­ing­ar­dagur er 22. júlí 2022.

Með báða fætur á jörð­inni þrátt fyrir frægð­ina

Danskir kvik­mynda­sér­fræð­ingar eru á einu máli um að Mads Mikk­el­sen sé nú þekkt­asti leik­ari Dana. Í næstu tröppu fyrir neðan eru þeir Niko­laj Coster- Wald­eau og Jesper Christen­sen sem báðir hafa gert það gott í fjöl­mörgum kvik­mynd­um.

Sér­fræð­ing­arnir segja að fyrir utan það að vera leik­ari í fremstu röð hafi Mads Mikk­el­sen orð á sér fyrir að vera auð­veldur í sam­starfi og laus við alla stjörnu­stæla. Það skipti alltaf miklu máli, líka í Hollywood.

Í við­tali við danska sjón­varpið fyrir nokkrum dögum sagð­ist Mads Mikk­el­sen vera þakk­látur fyrir vel­gengni sína. „Ég hef verið mjög hepp­inn, fengið mörg tæki­færi sem ég hef reynt að nýta. Ég hlakka mjög til að taka þátt í Indi­ana Jones mynd­inni, en segi ekki meira um það.“

Var hepp­inn að klúðra ekki öllu

Í við­tali, fyrir nokkrum dög­um, við banda­ríska tíma­ritið Vult­ure sagði Mads Mikk­el­sen frá því að minnstu hefði munað að hann hefði klúðrað hugs­an­legum frama sín­um, að minnsta kosti í erlendum kvik­mynd­um. Hann var þá í flug­vél á leið­inni til Banda­ríkj­anna til að fara í prufu vegna Casino Royale. Hann var með hand­ritið með sér og lagði það frá sér í sætið við hlið­ina.

Þegar hann fór frá borði gleymdi hann hand­rit­inu en upp­götv­aði það ekki fyrr en hann var kom­inn út úr flug­vél­inni. Hann fékk ekki að fara aftur um borð. Í ljós kom að hrein­gern­inga­fólk, sem rauk um borð um leið og far­þeg­arnir voru farnir út, hafði hent hand­rit­inu í ruslið. „Ef ein­hver hefði áttað sig á hvað þetta var og komið því í fjöl­miðla hefði tvennt gerst. Ég hefði getað gleymt því að fá hlut­verk í erlendum kvik­myndum og sömu­leiðis hefði verið búið að ljóstra öllu upp um sögu­þráð­inn. Ég hef passað mig á að láta þetta ekki ger­ast aft­ur.“