„Getur verið að endirinn verði að aðstandendur verði að flytja látinn ástvin til útlanda til þess að uppfylla hinstu ósk viðkomandi?“ spyr Anna Kolbrún Árnadóttir, þingmaður Miðflokksins, í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag.
Í greininni kallar hún eftir því að bálstofur verði settar upp á landsbyggðinni. Eina bálstofa landsins er Bálstofa Kirkjugarða Reykjavíkurprófastsdæma í Fossvogi. Anna Kolbrún bendir á að ástand brennsluofna þar sé ekki gott og stefni í óefni:
„Bálstofan í Fossvogi er eina bálstofan í landinu, starfsemin í Fossvogi er rekin á undanþágu, bæði frá Vinnueftirlitinu og Heilbrigðiseftirlitinu. Sagt var frá því í fjölmiðlum seint á síðasta ári að hætta væri á því að brennsluofnarnir gætu fallið saman enda eru þeir rúmlega 70 ára og brýn þörf á að endurnýja þá ef ekki á að fara illa. Bent hefur verið á að það stefni í algert óefni, viðvaranir hafa verið gefnar en enn þá hefur ekki verið brugðist við eða með öðrum orðum: reynt hefur verið að vekja athygli á alvarlegri stöðu án árangurs.“
Um 40% kjósa bálfarir og hefur þeim fjölgað undanfarin ár. Er þar horft til lægri kostnaðar en við greftranir sem og umhverfissjónarmiða. Anna Kolbrún hendir hins vegar á að bálför standi ekki öllum landsmönnum til boða nema með miklum flutningskostnaði. Þess vegna sýni gögn að það fari mikið eftir búsetu fólks hvort það velji hefðbundna útför eða bálför. Í lok greinarinnar segir:
„Stjórnvöld verða að hlusta á aðvaranir, setja verður upp viðunandi og löglega aðstöðu til bálfara á fleiri en einum stað á landinu. Það þarf ekki allt suður.“
