„Þess vegna segj­um við Pírat­ar að það sé ekki hægt að vinna með Sjálf­stæðis­flokkn­um. Spill­ing­ar­mál­in eru fyr­ir­sjá­an­leg,“ segir Björn Leví Gunnarsson, þingmaður Pírata, í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag.

Í grein sinni skrifar Björn um vantrauststillögu Pírata og Flokks fólksins á ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar sem lögð var fram á dögunum en felld.

„Póli­tísk­um spek­úlönt­um hef­ur fund­ist þessi van­traust­stil­laga voðal­ega hallæris­leg þar sem það var aug­ljóst að eng­inn stjórn­arþingmaður myndi greiða at­kvæði með vantrauststillögunni. Þetta er skilj­an­leg túlk­un hjá þess­um blessuðu spek­úlönt­um sem hafa alla jafna bara pælt í gömlu póli­tík­inni. Þið vitið, klækj­a­brögðunum og út­úr­snún­ing­un­um,“ segir hann.

Björn bætir við að tilgangurinn með vantrauststillögunni hafi ekki verið að reyna að láta reyna á einhverja stjórnarþingmenn sem voru stóryrtir út í embættisverk fyrrverandi matvælaráðherra standa við stóru orðin með því að greiða atkvæði með vantrausti. Þvert á móti hafi tilgangurinn verið að fá stjórnarþingmenn til að staðfesta að þau treysta forsætisráðherra.

„Hér þarf að hafa í huga að van­traustið er lagt fram ofan í und­ir­skrifta­söfn­un fólks sem vantreyst­ir for­sæt­is­ráðherr­an­um. Um 42 þúsund manns skrifuðu und­ir slíkt van­traust með ra­f­rænt auðkennd­um aðferðum – sem ég veit ekki hvort fólk átt­ar sig á hversu erfitt hef­ur verið að gera. Van­traust­stil­lag­an var því lögð fram sem tæki­færi fyr­ir stjórn­arþing­menn til að horfa í aug­un á kjós­end­um og segja, svo ég túlki þetta frjáls­lega: „Okk­ur er al­veg sama hversu mörg­um und­ir­skrift­um þið safnið, við treyst­um okk­ur sjálf­um til góðra verka sama hvað þið segið. Við treyst­um Bjarna Bene­dikts­syni svo mikið að við velj­um hann sem for­sæt­is­ráðherr­ann okk­ar.“

Björn segir að vissulega hefði verið áhugavert ef einhver stjórnarþingmaður hefði setið hjá eða greitt atkvæði með tillögunni en ekki hafi verið búist við því.

„Það var held­ur ekki til­gang­ur til­lög­unn­ar. Það þurfti ein­fald­lega að skrá það í sögu­bæk­urn­ar, í skjöl þings­ins sem verður hægt að vísa í um ald­ur og ævi, hverj­um þess­ir stjórn­arþing­menn treysta til verka. Fjár­málaráðherra sem var að segja af sér vegna hags­muna­árekstra þegar hann seldi föður sín­um hlut í rík­is­banka í lokuðu útboði og ut­an­rík­is­ráðherra sem réð fyrr­ver­andi aðstoðarmann sinn til fjöl­margra ára í stærsta embætti ut­an­rík­isþjón­ust­unn­ar. Og það eru bara verk und­an­far­inna mánaða. Listi spill­ing­ar­mála fyrri ára er mjög lang­ur,“ segir Björn Leví og bætir svo við:

„Þess vegna segj­um við Pírat­ar að það sé ekki hægt að vinna með Sjálf­stæðis­flokkn­um. Spill­ing­ar­mál­in eru fyr­ir­sjá­an­leg. Spek­úl­ant­ar upp­nefna þessa af­stöðu okk­ar sem „upp­hlaup­spóli­tík“ eða „úti­lok­un­ar­póli­tík“ en frá okk­ar sjón­ar­horni er þetta ein­fald­lega ákvörðun byggð á gögn­um. Við úti­lok­um aldrei mál­efna­leg­ar umræður, auðvitað ekki. En það er ábyrgðar­hlut­verk að greiða spill­ing­unni leið í valda­stóla. Um það sner­ist van­traust­stil­lag­an.“