Gunnar Dan Wiium, smíðakennari, fór í bíó og sá myndina Promising Young Woman. Finnst honum myndin afar viðeigandi fyrir umræðu síðustu vikunnar. Hann skrifar um þetta í pistli sem birtist hjá Vísi.

„Í kvöld fórum við hjónin og sáum hina ótextuðu Promising Young Woman í Laugarásbíó. Hún var ótextuð líklega vegna þess að „einhverjum“ hefur þótt viðeigandi að setja hana skyndilega í sýningu í kjölfar atburða og stemningu liðinar viku. Og viti menn, vægast sagt viðeigandi. Rosaleg ræma sem tikkar í öll boxin, allt það sem ég hef lesið í fjölmiðlum þessa viku kemur þarna fram.“ 

Gunnar segir að hann hafi átt erfitt með að finna sinn stað í metoo umræðunni.

„Ég hef átt erfitt með að staðsetja mig í þessu öllu saman með #metoo, eins og það sé innprentað í dna’ið mitt einhverskonar geranda meðvirknis strengur. Kannski er strengurinn afleiða eða karma ofbeldis karlmanna í garð kvenna í gegnum árþúsundir.“

Greinilegt er að myndin og umræðan hafi vakið Gunnar til umhugsunar um heimsýn sína sem karlmaður.

„Kannski er ég þjakaður af erfðasynd sem hefur skert sýn mína eða aftrað mér hvað varðar hreina afstöðu.

Einhverskonar innprentuð skömm eða sekt fyrir brot minna meðbræðra, forfeðra.

Kannski hefur þessi erfðasynd skert sýn mína á möguleg eigin brot gegn konum í þessu lífi. Þetta eru spurningar sem mér þykir vert að spyrja. Ég þarf greinilega að breytast, þroskast. Hvenær var það normið eiginlega að ég ætti ekki að breytast, „þetta hefur alltaf verið svona“ hugarfar. Ég þarf að breytast og vaxa sem manneskja og með því axla ég ábyrgð og raunverulega skila skömminni sem situr á mér eins og mara.“

Hann segir metoo umræðuna gefa honum færi á að líta í eigin barm

„Metoo byltingin er hér svo ég geti skoðað og rýnt, rýnt í eigin hugsanir, skúmaskot, samskipti og svo framvegis.“

Það hafi þó verið furðulegt hversu léleg mæting var á myndina í Laugarásbíó.

„Í stóra salnum í Laugarásbíó í kvöld voru skítnar 12 hræður. Miðað við hvað allir geta haft skoðanir og þóst vita allan fokking skít um sekt og sakleysi, ábyrgð og heiðarleika, finnst mér að salurinn hefði átt að vera fullur í kvöld.

Það komin tími til breytinga, heilunar.

Það er komin tími samruna og kærleiks en til þess þarf sannleikurinn að stíga fram. Hvernig komum við fram strákar? Hvernig hefur þú hagað þér strákur? Hvað hefur þú að fela strákur?

Sannleikurinn gerir mig frjálsan og megi ég finna hann nú.“